AOKIN
We worden in het Arabisch ‘Rum-Orthodox’ genoemd; in het Latijn worden we ‘Grieks-Orthodox’ genoemd, in Nederland en elders in de Diaspora zijn we de Antiocheens Orthodoxe gelovigen.
Wie zijn wij ?
Wij zijn, zoals onlangs te lezen was:
“Deelnemers aan de gewone menselijke pijn, hetgeen een geschenk van God is; … Maak je echter geen zorgen, alles zal voorbijgaan … Zelfs als we leven, zelfs als we sterven, behoren we de Heer toe“
Het was een eer om in Nederland als vluchteling opgevangen te mogen worden; deze eer komt de enige en waarachtig levende, Heilige, Sterke en onsterfelijke God toe.
Wij zijn als Abraham als door een windvlaag tot het ‘hier & nu’ geroepen: vanuit het niets van de chaotische burgeroorlog in Syrië tot het zijn, hier in Nederland.
De enige waarachtig levende gaf ons Christus, via het Patriarchaat Antiochië; en die op hun beurt van de apostel Paulus en als eerste bisschop Petrus en het is God’s Geest, die nieuw leven schenkt en ons dagelijks van binnenuit verandert.
Alleen op die manier is er een herstelde relatie met God mogelijk, de God die wij als mens Vader mogen noemen. Het Syrische woordje ‘abouna’ , de aanspreektitel van een priester is daarmee verwant, evenals in het Aramees het woord ‘Abba’ (Rom.8: 15) en betekent: Papa.
- Aartsbisschop Anastasios van Tirana en geheel Albanië.
Meeste Antiochenen zijn gevlucht vanuit Syrië naar Nederland maar er zijn ook anderen die kwamen door andere redenen, er zijn ook paar families vanuit Libanon en zuid-Turkije.
Het is de oorspronkelijke Patriarchaat van Antiochië, huidige patriarch is Johannes X, de opvolger van Paulus en Petrus in de stoel van Antiochië. Lees meer https://www.antiochpatriarchate.org/en/home/
Petrus en Paulus zijn de stichters van de kerk van Antiochië.
Ook in het Arabisch.
Pater in de Latijnse stijl.
‘Hier & Nu’
De Ervaring Van De Goddelijke Intentie Bij De Antiocheense Kerk
2015 in Nederland
Wij behoeven ons dus bij onze komst in 2015 niet langer te laten leiden door onze eigen wil en daartoe hebben wij ons bij aankomst in Nederland op aanwijzing van onze aartsbisschop Isaäc Barakat van het Antiocheens Orthodoxe aartsbisdom van Duitsland.
De eerste en centrale parochie in Nederland is toegewijd aan de Alheilige Moeder van God. Onze gemeente omvat ongeveer 300 gezinnen verspreid over het hele land. Onze parochie is jong, meer dan 70% van de parochie is 40 jaar of jonger, waaronder een groot aantal kinderen.
Een groot deel van hen is hoogopgeleid en doet hun best om snel en positief te integreren in de Nederlandse samenleving. Onze Kerk staat open voor communicatie met alle zusterkerken en voor het organiseren van gezamenlijke activiteiten. We gebruiken kerken in het midden van het land om bereikbaar te zijn voor alle gelovigen. Als gast-onderkomen vonden wij al spoedig in Amersfoort en later De Bilt onderdak in kerkgebouwen van Rooms-Katholieke Parochies.
Samen met Christus zijn wij erfgenamen geworden en dienen te gaan delen in Zijn lijden om met Hem te kunnen delen in God’s luister (Rom.8: 15), hoe die er ook in Nederland gaat uitzien; wij zijn er met Paulus van overtuigd dat het lijden van het ‘hier & nu’ in geen verhouding staat tot de luister die ons in de toekomst zal worden geopenbaard. De geschapen wereld ziet er immers reikhalzend naar uit dat openbaar wordt wie wij als God’s kinderen zijn. Wij beseffen maar al te goed dat de schepping ten onder gaat, niet uit eigen wil, maar door hen die zich daaraan hebben onderworpen.
Wij verkondigen dat wij hoop hebben gekregen, omdat ook de geschapen wereld zelf uit de slavernij zal worden bevrijd van de vergankelijkheid en zal delen in de vrijheid en luister die ons als kinderen van God wordt geschonken. Ook wij, die als voorschot de Heilige Geest hebben mogen ontvangen, ook wij zuchten in onszelf in afwachting van de openbaring dat wij kinderen van God zijn, de verlossing van ons sterfelijk bestaan. In deze Hoop zijn wij gered; als wij echter ‘hier & nu’ al zouden zien waarop wij hopen, zou er geen Hoop en geen ‘Orthodox’ Geloof meer zijn. Wie hoopt er nog op wat een mens kan zien? Maar indien wij hopen op wat nog niet zichtbaar is, blijven wij in afwachting daarvan volharden in ons ‘Orthodox’ Geloof.
De Heilige Geest helpt ons in onze zwakheid, wij weten immers niet wat wij in ons gebed en aanbidding tegen God dienen te zeggen, maar de Geest Zelf pleit voor ons met woordeloze zuchten.
De enige en waarachtig levende God, Die ons doorgrondt, weet wat de Geest wil zeggen. Hij weet dat de Geest volgens Zijn wil pleit voor allen die Hem toebehoren. En wij zijn er van overtuigd dat voor hen die de enige en waarachtige God liefhebben, voor wie volgens Zijn voornemen geroepen zijn, alles om ons heen aan het goede bijdraagt. Wie Hij als God al van tevoren heeft uitgekozen, heeft Hij er ook van tevoren toe bestemd om het evenbeeld te worden van Zijn Zoon, Die De Eerstgeborene diende te zijn van talloze medebroeders en zusters. Wie Hij hiertoe heeft bestemd, heeft Hij ook geroepen, en wie Hij geroepen heeft, heeft Hij vrijgesproken; en wie Hij vrijgesproken heeft, heeft Hij ‘hier & nu’ in Nederland en elders al laten delen in Zijn luister.
Daarom brengen wij als Antiocheens Orthodoxe Kerk in Nederland zoals wij hier te lande leven “zelfs als we sterven, eer aan de Een-en-AlHeilige-Drieënheid toe”, want wij behoren de Alomvattende Leermeester van het Leven toe.